به نقل از news.mit.edu، محققان می‌گویند که از روی ویژگی‌های کریستال‌های ریز سرنخ‌هایی در مورد نحوه شکل‌گیری زمین‌ لرزه به دست آورده اند. بلوک‌های تکتونیکی پوسته زمین می‌لغزند و هنگام ایجاد تنش کافی برای چسبیدن یک بلوک، زمین لرزه‌ها رخ می‌دهند. عوامل متعددی مانند دمای داغ یا گاز تحت فشار بر روی لغزش بلوک‌ها تاثیر می‌گذارد. تحقیقات دانشمندانی به نام‌های Hongyu Sun و Matej Pec از دپارتمان زمین، جو و علوم سیاره‌ای MIT نشان می‌دهد که کریستال‌های بسیار ریز در گسل می‌توانند مانند سیالات رفتار کنند.

همچنین بین زمین‌لرزه‌های پوسته و انواع دیگر لرزه‌هایی که در اعماق زمین رخ می‌دهند، رابطه وجود دارد. با این حال، مشخص نیست که آیا کریستال باعث ایجاد زمین لرزه شده یا توسط آنها تشکیل می‌شود. محققان از دستگاه آسیاب گلوله‌ای سیاره‌ای برای توصیف بهتر نحوه رفتار این کریستال‌ها در گسل استفاده کردند. در این روش آنها سنگ‌های گرانیتی را به ذراتی شبیه ذرات موجود در طبیعت تبدیل کردند. پس از بسته‌بندی نانوپودر در استوانه‌هایی با روکش طلا محققان مواد را در معرض تنش و گرما قرار دادند و شبیه سازی‌هایی از گسل واقعی ایجاد کردند. آنها توانستند اثر کریستال‌ها را در تشکیل یک زلزله تشخیص دهند.

دانشمندان می‌گویند با افزایش سرعت تغییر شکل، نانوکریستال‌ها به طور قابل توجهی قوی‌تر شدند. این رفتار به همزدن مدام و با سرعت عسل می‌ماند. یافته‌های محققان با نظریه تضعیف اصطکاکی غالب در مورد چگونگی شروع زلزله در تضاد است. این نظریه پیش‌بینی می‌کند که مواد یک ناحیه از گسل با شتاب گرفتن بلوک گسل ضعیف‌تر می‌شوند و نانوکریستال‌ها دقیقا برعکس عمل کردند. با این حال تعداد کافی از آنها در یک گسل باعث ایجاد زلزله می‌شود.