سال 60شهریور ماه هنگامی که از اهواز با هواپیمای سی صدوسه عازم تهران بودم در حالی که ان همه شهید ما در کانکس ها منتظر شناسایی وانتقال بودند . چند اسیر عراقی را هم با همان هواپیما به تهران میبردن  که یکی از انها ظاهرا درجه سرهنگی داشت . واقعا هم رزمندگان وهم پرسنل با احترام وبدون هیچ اهانتی با انها رفتار میشد . یا ان خلبان عراقی که در امیدیه اسیر شد وشهید بابایی با احترام ایشان را در مقر خودشان پزیرایی کرد . این فرهنگ ما بود اما انها اینگونه اسرا را شکنجه کرده وبه شهادت میرساندند .